Geluk. Kilometers en kilometers boeken zijn er over geschreven. De essentie van geluk wordt door velen gezocht en geprobeerd te vangen. Deskundigen en goeroes beloven het je als je maar die ene weg bewandelt. Of als je maar dit of dat loslaat. Maar een waar recept voor geluk is nog niet gevonden. Het recept voor geluk is voor ieder mens anders. Een beetje van dit en een snufje van dat. Een lepeltje zus en een mespunt zo. Heeft de een baat bij een soeplepel vrijheid, de ander heeft er een snufje van nodig. Die is meer gebaat bij een soeplepel structuur.
De zoektocht maar geluk en wat het inhoudt is zo oud als de nacht en krijgt per tijdvak een andere kleur. In tijden waarin religie hoogtij viert is belofte van geluk met hen die geloven. En lukt het dit leven niet, dan toch in elk geval in het hiernamaals. Hier in het westen geloven we dat geluk maakbaar is en uitsluitend afhangt van jou en de keuzes die je maakt. Je leeft maar een keer, is vaak het motto. En daartussen zit nog een heel spectrum van ideeën en overtuigingen omtrent geluk.
Ouders willen graag dat hun kinderen gelukkig zijn. Natuurlijk. En op papier doen wij het hier in Nederland goed. Unicef vond zelfs na onderzoek dat de Nederlandse kinderen de gelukkigsten van de wereld zijn. Toch floreren de praktijken voor Kindercoaching. Kinderen kennen angst te falen, zijn boos, houden emoties binnen met fysieke klachten ten gevolg. Ze hebben hun hoofd er niet bij op school, kunnen de scheiding moeilijk verwerken. De kindercoach ziet dit allemaal voorbij komen en werkt met wat er is.
Wat ik nu voorzichtig durf te zeggen na mijn jarenlange ervaring met het werken met kinderen is dat wanneer ouders bewust aandacht schenken aan zelf gelukkig zijn, de kinderen mee gelukken. Zelf bouwen aan een gelukkig leven, een gezonde levenshouding en een positieve kijk werkt ontzettend sterk voor je kinderen, daar kan geen kindercoach, therapeut of psycholoog tegenop. Een kind is sterk verbonden met het leven en de emoties van zijn ouders en zal al zijn energie gebruiken om zijn ouders gelukkig te maken. Vaak geeft het meer energie dan gezond is en hierdoor kan het kind uit balans raken. Het kind vervult dan een taak die eigenlijk niet bij hem of haar hoort, namelijk de ouders gelukkig maken. Het kind heeft hier verschillende strategieën voor. Het kan extra lief, behulpzaam en gehoorzaam zijn, zodat jij maar geen last hoeft te hebben. Het kan juist ook in overdreven vorm laten zien waar het bij jou vastzit. Een bovenmatig boos kind bij een moeder die zelf nooit boos heeft mogen zijn van haar omgeving bijvoorbeeld. Het is dan alsof het kind een levensgrote spiegel voorhoudt. Ik verbaas me elke keer weer hoe sterk en direct het effect op het kind is wanneer een ouder hiernaar wil kijken en stappen neemt om iets in zichzelf te veranderen. Het kind kan dan tot rust komen en weer zichzelf zijn, het hoeft niet in te grote schoenen te lopen waar je alleen maar in kunt zwikken.
En nee, niet alles ligt altijd maar bij de ouders. Het zou niet wijs zijn dat te geloven. Een kind leeft ook zijn leven en komt hierin in aanraking met de doornen van vriendschap, liefdesverdriet, afwijzing door de juf, melancholie, schuldgevoel om dat gepikte koekje en alles wat er op zijn of haar pad kan komen. Het kan heel sterk zijn om daar zelf een verhouding toe te vinden. Gun de kinderen het aanmodderen. Gun een kind zijn shit. Vertrouw erop dat je kind er zelf uit kan komen en dat het hem sterker zal kunnen maken. Maar blijf wel wakker en aanwezig. Als het kind teveel energie verliest aan tobben, wanneer het zich te sterk opsluit in zichzelf of het een langdurige dip wordt, is het misschien wel heel goed om en kopje thee te gaan drinken bij een goede kindercoach.
Op de site van www.adiona.nl tref je een overzicht met aangesloten kindercoaches.
